„Nasz ojciec wręcz nas terroryzuje i poniża. Sam uważa się za Alfę i Omegę i chciałby aby tylko jego chwalić i podziwiać!”. Podobne wypowiedzi niejednokrotnie można przeczytać w internecie – z reguły dotyczą ojca, ale często zdarza się, że taką samą opinię mają pracownicy o swoim szefie.

Gdzie tkwi problem?
Wzorzec, który jest zdominowany poprzez nastawienie wielkościowe, potrzebę bycia podziwianym oraz charakteryzuje się brakiem empatii z reguły opisuje osobowość narcystyczną. Osoby takie robią wrażenie osób o zawyżonym poczuciu wartości. Oczekują podziwu od innych osób, robią wrażenie osób uprzywilejowanych. Często fantazjują o swoich ogromnych sukcesach i wielkiej władzy. Najlepiej czują się w towarzystwie osób uległych. Osoby o rysie narcystycznym, jeżeli nie są rozumiane przez osoby bliskie, tłumaczą to tym, że mogą być zrozumiane tylko przez osoby wyżej postawione bądź bardziej inteligentne, niejednokrotnie poniżając przy tym najbliższych. Podczas rozmowy z osobą narcystyczną łatwo można wyczuć zazdrość oraz arogancję.

Co daje nam władza i co jeżeli u władzy jest narcyz?
Głównie posiadanie władzy może pogłębiać niezwracanie uwagi na cudzy punkt widzenia, na potrzeby innych osób – w szczególności jeżeli u władzy jest osoba o rysie narcystycznym. Osoba narcystyczna koncentruje się wówczas przede wszystkim na sobie.
Sama władza działa tak, że koncentrujemy się bardziej na bodźcach pozytywnych. Władza podnosi poziom optymizmu oraz redukuje tendencję do zwracania uwagi na potencjalne ryzyko podejmowanych decyzji. Osoby u władzy odczuwają większą satysfakcję z życia w danych dziedzinach, postrzegają świat jako bardziej bezpieczny. Władza rodzi dystans do wielu „problemów”, prowadzi do bardziej holistycznego myślenia. Osoby u władzy są mniej podatne na normy społeczne.

W następny artykule opiszę parę wskazówek jak sobie radzić, gdy mamy osobę narcystyczną w najbliższym otoczeniu.

Autor: Robert Butryn (psychoterapeuta)