U osoby uzależnionej świat iluzji, nierealnych planów i marzeń góruje nad logicznym myśleniem, a rzeczywistość często jest zniekształcona.

Opisać tutaj możemy kilka mechanizmów:

-zaprzeczanie faktom;
-minimalizowanie;
-odwracanie uwagi;
-racjonalizowanie;
-fantazjowanie i marzeniowe planowanie;
-koloryzowanie wspomnień.

Osobie uzależnionej trudno zmierzyć się z prawdą, mimo, że może być ona oczywista dla innych.
Minimalizowanie u osób uzależnionych dotyczy głównie lekceważenia ilości spożywanego alkoholu oraz samego picia.
Osoba uzależniona może także obwiniać mocno innych za swoje niepowodzenia lub w niepowodzeniach właśnie szukać pretekstu do dalszego picia. Dla alkoholika powodem do picia nie tylko są negatywne zdarzenia. Przyczyną usprawiedliwiającą wypicie stają się także sukcesy, uroczystości, wyjazdy i wiele innych.
Osobie uzależnionej z większą łatwością przychodzi także odwracanie uwagi od problemów alkoholowych. Podczas rozmowy z alkoholikiem na temat jego uzależnienia niezauważalnie temat może zostać przeniesiony na tematy związane z kredytem, pracą, dziećmi etc. Osoba uzależniona stara się zmienić temat rozmowy, ponieważ konfrontacja jej z problemem z reguły jest dla niej dość trudna. Alkoholik stara się dość szybko odgonić myśli o uzależnieniu, bo świadomość, że jego picie może mieć negatywne skutki nie przynosi mu ukojenia lecz dalsze rozterki od których z reguły ucieka.
Alkoholik ma nierealne wyobrażenie na temat stopnia swojego uzależnienia. Zdarza się, że osoba uzależniona często powtarza – “mogę w każdej chwili przestać”, “nie rób ze mnie alkoholika, przecież normalnie pracuję, zarabiam, utrzymuję rodzinę, dlaczego więc oskarżasz mnie o alkoholizm jakbym był jakiś nienormalny”, “dlaczego się mnie znów czepiasz?” etc.
Osoba uzależniona poprawiając sobie nastrój może koloryzować rzeczywistość, puszczać wodze fantazji które utrudniać jej będą konfrontację z problemem.

Autor: Robert Butryn (psychoterapeuta)